W 1850 r. Ludność francuskojęzyczna z Kanady zaczęła imigrować do obszaru Palmer, co spowodowało konieczność utworzenia parafii dla ich potrzeb.
W ciągu pierwszych dwóch lat istnienia nowej parafii Msza św. Odbywała się w starym ratuszu w Four Corners. Teren pod nowy kościół został podarowany przez dr Silasa Rugglesa. W dniu 14 września 1884 r. Ukończono piwnicę i po raz pierwszy parafianie kościoła św. Anny „byli w domu” na nabożeństwach. Kilka lat później ukończono górny kościół, a piwnice zamieniono na szkołę parafialną.
W 1901 roku przybyły pierwsze zakonnice nauczycielki, które kierowały przedszkolem. Klasztor został zbudowany po lewej stronie kościoła, na rogu ulic Głównej i Karola. Do 1902 roku parafia św. Anny miała kościół, plebanię, szkołę i klasztor w Three Rivers, kaplicę w Bondsville i szkołę w Thorndike. 264 dzieci uczęszczało do szkoły św. Anny, a 80 do szkoły w Thorndike.
W 1922 r. Wielki pożar zniszczył kościół św. Anny, szkołę i klasztor. Pod kierunkiem księdza Ladislasa Geoffroya, który przez 23 lata był pastorem, wkrótce wybudowano kościół piwniczny i szkołę.
Francuska Kaplica Misyjna św. Anny, Bondsville
Budowę nowego kościoła rozpoczęto wiosną 1947 r., A poświęcono go w 1949 r. W 1957 r. Szkoła św. Anny została powiększona o 4 sale lekcyjne, aby pomieścić rosnącą liczbę uczniów.
W 1962 roku niewielki komitet organizował comiesięczne zbiórki pieniędzy na spłatę kredytu hipotecznego w wysokości 34 000 dolarów.
W 1969 roku ks. Sylvio Levesque został proboszczem parafii św. Anny. Pod jego kierownictwem sanktuarium Kościoła zostało zmodernizowane, aby dostosować się do przyjętych wytycznych Soboru Watykańskiego II.
W 1971 roku siostry Ofiarowania Maryi opuściły parafię, a szkoła została zamknięta. Budynek został wynajęty miastu Palmer i przez dziesięć lat służył jako szkoła publiczna. Klasztor został przebudowany na centrum parafialne i służył jako biblioteka, sale konferencyjne i sale lekcyjne CCD.
W nocy 28 grudnia 1980 roku podpalacze podpalili nasz piękny kościół. Następnego dnia pozostały tylko cztery ściany - reszta kościoła została całkowicie zniszczona. Parafianie spotkali się tego dnia z ojcem Levesque i postanowili odbudować kościół do dawnego piękna. W międzyczasie wierni św. Anny zostali serdecznie zaproszeni przez ks. Roberta Ceckowskiego i parafian św. Piotra i Pawła, aby podzielić się swoim pięknym Kościołem. Ojciec Levesque z radością przyjął tę życzliwą ofertę i na zawsze będziemy wdzięczni za ten gest życzliwości, który zbliżył obie parafie i ich członków bardziej niż kiedykolwiek.
28 listopada 1981 r. W nowej sali parafialnej odbyły się pierwsze niedzielne nabożeństwa. 21 lutego 1982 r. W kościele odbyła się pierwsza Msza św. Dzień ten nazwano „Dniem Wdzięczności”, a parafianie wyrazili wdzięczność okolicznym kościołom (zarówno katolickim, jak i protestanckim) za ich hojność po pożarze. Zorganizowano wycieczki z przewodnikiem i nabożeństwo ekumeniczne z przepełnionym zborem. Biskup Maguire poświęcił Kościół 28 lutego 1982 r.
Od 1982 roku św. Anny zaszło wiele zmian. Do parafii przystępuje coraz więcej rodzin pochodzenia kanadyjskiego spoza Francji. Starzejący się klasztor został rozebrany. Pochowaliśmy naszego ukochanego Pastora ks. Sylvio Levesque w 2007 roku. W tym czasie proboszczem został ks. Stefan Niemczyk, który hojnie dzielił się swoim czasem i talentami między św. Piotra i Pawła i św. Anny od tamtej pory.
Poza próbami, te ostatnie dwadzieścia pięć lat przyniosły naszej rodzinie św. Anny wiele radości. Zebraliśmy się na corocznych imprezach wista, piknikach rodzinnych, targach rękodzieła, pokazach „Soiree”, śniadaniach z okazji Dnia Matki i Ojca, koncertach bożonarodzeniowych i wielu innych specjalnych okazjach.
Tańce grupy młodzieżowej św. Anny bawiły dwa pokolenia miejscowych nastolatków, zapewniając im bezpieczne miejsce na spędzanie piątkowych wieczorów. Kiedyś były tak popularne, że odbywały się w sali kościelnej, że spóźnieni ludzie musieli być zawracani z powodu braku miejsca.
Czytając historię kościoła św. Anny, zdajemy sobie sprawę, że chociaż wydaje się on „naszym Kościołem”, jesteśmy tylko najnowszym pokoleniem parafian, którzy zasiadają w jego ławkach, modlą się przy jego ołtarzu i nazywają go nasz duchowy dom.
Zamykając drzwi do historii św. Anny, niech dusze tych wszystkich, którzy byli przed nami, przyłączą się do tego ostatecznego pożegnania. I niech Dobra Święta Anna nadal nas błogosławi, gdy zaczynamy nową historię w nadchodzących dniach, tygodniach i latach.
Zaczerpnięte z kompilacji pana Teodor Bonnayera z okazji 100-lecia Parafii w 1982 roku.
Cmentarz św. Anny, Three Rivers
